langzaam aan ging Yerèll achter uit
nu zit hij in de sneltrein achteruit maar er is 1 orgaan wat nog te goed is
een jong hart zorgt er voor dat hij het leven nog niet los kan laten
dat maakt het voor mij allemaal niet makkelijker
mijn verdriet zal echt niet minder zijn maar ik gun hem zo zijn rust..
ik weet dat hij opgenomen word in de hemel
daar geen pijn hoeft te kennen
dingen kan en mag die hier niet mogelijk zijn of waren
wil je je boy dan dood
nee !!!! er zijn zekers ook nog veel momenten van dankbaarheid
maar zorg delen blijft echt het meest ingewikkeld
al die meningen zorgen er voor dat het echt niet makkelijker is
gelukkig ben ik kranig genoeg en bijt wel van me af
maar het is energie die ik nodig heb voor andere dingen
want echt loslaten
al werk je in de zorg
en heb ik het regelmatig mee moeten maken
je eigen kind is zo onlogisch oneerlijk en heel anders als gehoopt of verwacht
zo vaak riepen ze het al
zo veel grote insulten heeft hij moeten doorstaan
zo vaak was mijn boy het wonder
maar nu moet mijn vechtertje toch langzaam opgeven
en dat doet echt heel veel pijn !!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten