water trappelen

zo voelt het momenteel een beetje
houd ik mijn hoofd boven water of ga ik kopje onder

gister mocht ik met een aantal collega ouders een kop koffie drinken..al snel ging het over de werkdruk op de werkvloer en hoeveel handen er in de loop der jaren niet voor onze kinderen gezorgd hebben
waarom is er toch zo'n groot personeelsverloop..echt niet alleen op sherpa maar overal in de zorg is dit de tendens
al snel waren we er uit..communicatie is een belangrijk ding..er word zoveel vergadert ,opgeschreven, aan elkaar verteld maar de tijd om er iets mee te doen ontbreekt er zijn vaak te weinig handen om het te doene werk te verrichten..iedereen doet echt enorm zijn best maar de voldoening die je toch ook in je werk wil vinden ontbreekt ..
tja en als je na een poosje niet meer met 100% plezier naar je werk gaat ga je wat anders zoeken

gelukkig zijn er ook genoeg die echt met hun hart werken en heel bewust voor de zorg kiezen..zelf ben ik daar natuurlijk ook een voorbeeld van..
na mijn opleiding tot Z-verpleegkundige ..erg lang geleden alweer..was ik al die werkdruk ook spuugzat en koos voor iets heel anders
ik was 1 van de eerste vrouwelijke conductrices in het rayon Rotterdam ...een hele sollicitatie procedure met vele tests was ik door maar na mijn 3e dag had ik het al gezien ..iemand die kopje onder was gegaan door de situatie waarin de persoon verkeerde deed hem voor "mijn trein" belanden..wat ik daar trof ik haal het zo weer op mijn netvlies..nee dan liever iemand treffen op een menswaardige manier..dus ik nam zelf ontslag en kon eigenlijk meteen doorstromen als 1 van de eerste vrouwelijke postbodes in Rotterdam Centrum..ook aan die periode denk ik met veel plezier terug maar al die zware bepakking op mijn fietsje was toch te veel toen ik met mijn wiel tussen de tramrails belandde en alles op de coolsingel lag wist ik het ook dit is het niet..ik sjouw dan liever kilo's op mijn rug want tilliften waren er in die tijd 25 jaar geleden echt veel minder..

dus weer de zorg in terug..gewoon mijn ding ..want jaren later mag ik daar nog erg veel plezier aan beleven..tuurlijk is er telkens de werkdruk want handen tekort het is echt niet verandert
zelf ben ik ook een paar keer stil gezet door dat mijn lijf de rem in trapte door ziek te worden ..
het gebeurd anno nu nog steeds

en toch blijf ik ook van mening als je goed voor personeel zorgt blijven ze langer "hangen" maar dat stomme geld speelt telkens ook weer een rol
waar je eigenlijk meer handen nodig hebt moet je het doen met minder en dat houd je een poosje vol maar langzaam aan ga je koppie onder... hoe gemotiveerd ook hoe sterk ook ..niemand houd dat vol

water trappelen doe ik momenteel ook door de situatie rondom mijn boy...ik wil er echt voor hem zijn het liefst 24/7 maar ik houd dat niet vol..ik moet soms even een stapje terug doen door er ook voor de rest van mijn gezin te zijn..maar eigenlijk wil ik dat niet
het zorgt voor flinke mentale worstelingen in mijn bolletje
ben wel erg blij met de velen die mee denken en helpen zodat ik het volhoud

het weekend stond er zo ruim personeel dat ik maar 1 keertje ging mee zorgen ...mijn ouders bezochten hem ook dus dat was ook een fijn en rustig gevoel en een iets ruimere personeelsbezetting zorgde er voor dat ze ook meer tijd voor mijn boy hadden..want al doen ze echt enorm hun best behalve Yerèll wonen er nog 7 anderen en die wonen er ook geen van allen voor hun zweet voeten

zaterdag middag was ik dus al thuis en deed met Joey boodschapjes voor de bbq want doordat we sávonds vaak ook in baarn zijn is er weinig tijd voor uitgebreider eten..al was de voorspelling beter als dat het werkelijk was we hadden een fijne maaltijd met elkaar en konden genieten van het even niets moeten..ook toen merkte ik hoe moe ik eigenlijk ben.. lui hangend op de bank keek ik een film van lang geleden maar die gaf mij ook weer de energie die ik op dat moment nodig had..
zondag eigenlijk het zelfde..s'middags heerlijk met Lex een fietstochtje door de polder gemaakt en genoten van het prachtige weer en de mooie omgeving waar we mogen wonen
dat soort momentjes zorgen er voor dat ik weer iets hoger in het water kom te liggen en het volhoud..

natuurlijk is er ook mijn geloof waar ik telkens weer de kracht uit mag halen maar het momenteel ook mijn valkuil..de waarom vragen overheersen momenteel ..en ik weet daar krijg ik toch geen antwoord op..

ik houd vol..ga vanmiddag ook weer genieten van het heerlijke weer wat we nu eindelijk ook hier in Nederland mogen hebben ..
en blijf dankbaar met alle mee leven die we telkens weer mogen ervaren !!!!!!