kleine wereld

Kom net samen met Joey thuis van een bezoekje aan onze broer en zoon..was er zelf al even geweest vandaag maar Joey wilde ook graag..we hebben nu een vaas gekocht waarvan we weten dat hij zkers zal blijven staan en die vulden we met bloemen uit eigen tuin..
een warm gevoel dat we het plekje toch ook weer een beetje meer van ons zef kunnen en mogen maken

we komen er iemand tegen die in de afgelopen jaren voor onze boy zorgde door haar deskundigheid maar zelf ook een dierbare daar heeft achter moeten laten..heel bijzonder dat er rondom mijn boy zoveel mensen liggen die toch wel een binding met hem of ons gezin hebben/hadden

de man van een heel goede vriendin ligt dichtbij ..maar ook een oud klasgenootje van Y* een oude juf van Joey ..en tegenover Yer`ell zelfs een oud klasgenoot..die jongen werd 17 jaar en ontviel net voor Joeys examen dat vergeten we niet snel meer.. ook dichtbij Y* ligt een oudcli"ente van mij..de vouw was ziek en is nu verenigd met haar echtgenoot daar waar ze zo naar uitkeek..

gister was er op sherpa de gedachtenisdienst en werden alle bewoners die dit jaar ontvielen herdachtheel emotioneel maar ook wel bijzonder om daar ouders ontmoeten die hun zoon 3 plekjes bij Y* vandaan hebben achtergelaten

Heel bijzonder hoeveel mensen dan rondom je kind nog kent of een band mee mag hebben..met de vrouw waar me mee in gesprek raakten delen we nog wat emotie en dat is ook wel hel bijzonder want dit verdriet verbind ook weer..
Joey kende haar alleen van naam en voor haar was dit ook zo ..foto's had zij wel mogen zien op Y*s kamertjemaar live was er nooit van gekomen

Ik wil hier toch ook Gods leiding in zien
hij brengt telkens mensen op je pad waar je mee verder mag en kan
en ook op de tijd die zo nodig is

vanmorgen heb ik heerlijk gewerkt maar werd verdrietig van de burocratie die we in ons werk ook steeds vaker tegen komen..nu moet je je vrije dagen al voor 2013 doorgeven en in de zomermaanden kan je niet zomaar een vrije dag nemen..dat moet geclusterd of in overleg met je collega's komt allemaal wel goed neem ik aan maar het overviel me...nog maar net aan het werk echt nog niet wetend hoe mijn levntje er straks uit zal zien moet ik nu al zo veel plannen maken..dat wil ik nog niet..en Alex helemaal niet hij is zo blij en dankbaar dat hij weer aan het werk is en wil nu echt nog niet over vrije dagen en evt. vakantieplannen nadenken..voor zijn baas hoeft het ook pas 1 febr. duidelijk te zijn hoe je de zomervakantie denkt op te nemen..lastig wel want het zal niet de 1e keer zijn dat we verschillend vrij hebben en dus niets kunnen terwijl dat juist nu wel belangrijk kan zijn..

Ik laat het maar even los mn hoofd zit zo vol andere dingen
zekers ook heel veel dankbaarheid
een lieve mail van 1 van de verpleegkundigen die lang voor mijn boy zorgde in het wkz..een bos bloemen die bezorgd werd ter bemoediging van iemand die we ook via Y* leerden kennen ze werkte hier thuis nog met mijn boy en er is altijd contact gebleven..mede door de computer maar toch...

de computer zorgt er ook voor dat de grote wereld een kleine werled mag zijn het verbind lotgenoten met elkaar en maakt van ons toch niet al te grote landje een makkelijk te bereiken contact  want Limburg, Zeeland Friesland  en hier is toch nog ver weg hoor..maar door de mail,chat e.d. is contact toch zo gelegd

dankbaar dus met die kleine wereld om mij heen

ik eindig met het nummer wat we gister ook in de afscheidsdienst hoorden
je kan het op vele manieren luisteren..ik herken er in mijn geloof maar ook zkers de vriendschap..
een kleine warme knipoog..
http://www.youtube.com/watch?v=Gu6Uge1wSLQ

gedenken

ik heb gister pas geblogd maar nu al weer een nieuwe op mijn hart..

mss kwam het wel doordat ik een "zusje" uit mijn geloof sprak..
wij hebben verdriet om het gemis van Y* maar er zijn er zovelen die ook stil verdriet hebben
mensen die graag kinderen willen en waarvoor het niet weg gelegd is
ik hoor de laatste weken veel over buiten baarmoederlijke zwangerschappen miskramen vroeggeboortes e.d. het lijkt wel of het steeds vaker voorkomt of mss. is het wel dat we er steeds opener in zijn of delen met een kleiner groepje mensen waar ik dan bij hoor.. in stilte huil ik met deze mensen mee en hoop dat ze ooit nog weer nieuw leven mogen ontvangen...

wat ben ik dan dankbaar dat wij Yer`ell ruim 16 jaar in ons midden  mochten hebben
jaren vol zorg maar zekers ook veel vrolijke en dankbare momenten en daar wil ik op door

in mijn vorig blogje vertelde ik al dat ik voor Yer`ells gedenkmonumentje voor mozaiek wil gaan
de gebrokenheid die dat weergeeft zijn al die aanvallen die mijn boy moest doorstaan..maar al die kleine stukjes steen worden 1 mooi geheel ..en dat mag het nu van Yer`ell* weergeven..hij is nu thuis bij God en danst op de gouden straten..daar wil ik werkelijk van uitgaan ..en wat gun ik het mijn boy !!! xx
ik wil graag iets doen met een zon of zonnestralen..want Yer`ell was bijna altijd vrolijk en van zijn  karakter heb ik erg veel mogen en kunnen leren..hij gaf niet snel op en bleef ondanks al die aanvallen toch gewoon zijn lach aan ons tonen..hoe vaak sleepte hij mij niet door een moeilijke periode heen ..

mijn vechtertje hij gaf niet snel op en heeft velen doen verbazen..
vorige week hadden we ook een afrondend gesprek in het WKZ de plek waar hij in nood 13 jaar lang kwam..een emotioneel maar goed gesprek wel..
maar 1 zinnetje blijft me al heel de week bij..een dokter zei mij..hij leek op zijn moeder..die werkelijk alles voor haar zoon heeft gedaan..als jij niet bovenop al die mensen die voor hem zorgden had gezeten en niet telkens je eigen mening had geuit dan had je al veel eerder afscheid van Yer`ell moeten nemen
nu heb je echt alles wat er mogelijk was voor hem gedaan daar mag je trots op zijn

ik ben niet zo van de complimentjes..geef ze liever aan een ander..zorg niet altijd goed voor mezelf deel mijn liefde graag uit..en dat heeft mijn boy ook gedaan..zijn lach heeft vele mensen overeind gehouden op moeilijke momenten..met zijn lach heeft hij vele mensenharten verovert en dat te weten doet zo goed..

ik merk het nog dagelijks..via via horen mensen dat Yer`ell 7 sept jl. overleden is..en sturen nog een briefje of kaartje ..maar ook op onze dankbetuiging krijgen we veel reacties..nu ook veel herinneringen aan mijn boy van mensen en dat is echt fijn om te lezen..niet altijd wist ik van wat ze me schrijven..en ik krijg ook foto's die mensen in hun bezit hebben en die me nu gunnen of die ze bij hebben laten maken..
het doet me echt goed en dat zijn de kleine zonnestraaltjes die glans aan mijn dag geven..

volgende week is het allerzielen..een dag waar de katholieken altijd aan de overledenen denken...op sherpa is er as. zondag een gedachtenisdienst..daar worden alle namen van de bewoners die dit jaar overleden genoemd..dus ook mijn boy..wij gaan er als gezin heen..zal vast niet simpel worden maar hopelijk wel een fijn en waardevolle dienst..
zo herinner ik me eigenlijk alle diensten op sherpa wel zo puur en vol liefde..dat hoop ik zondag ook te voelen..
maar we staan de komende weken vaker stil in gedenkmomentjes bij onze Yer`ell* op de Amerpoort (de zorginstelling tegenover Sherpa daar waar Yer`ell woonde ) hebben ze rondom allerzielen altijd Noem je naam..en daar werken kunstenaars aan mee..over het terrein staan duizenden lichtjes en je loopt een route over het terrein waar je dus op allerlei verschillende manieren stil staat bij je dierbare ..elke kunstenaar heeft daar een andere vorm voor gekozen..
1 van de kunstenaars die er aan meewerkt hebben wij van dichterbij mogen leren kennen..zij maakt een noem je naam slinger en morgen avond gaan we naar haar atelier om daar met elkaar Yer`ells naam toe te voegen aan de slinger..bij de gedachte word ik al emotioneel maar ik vind het ook fijn en mooi om het zelf te mogen maken..

mijn boy..ik zou hem echt niet zomaar vergeten dagelijks ga ik nog naar zijn plekje op het kerkhof..al weet ik dat hij daar niet lijfelijk is..het is nu nog de plek waar ik graag kom en een bepaalde manier van rust vind..straks hoop ik dat in zijn oude kamertje te vinden..dat moet mijn kline Yer`ell museumpje worden..daar waar ik vele malen per dag aan hem mag en kan denken..hij woont in mijn hart en daar in rrak ik hem nooit kwijt..langzaam aan zal alles wel een plekje krijgen nu lukt me dat nog niet..vele keren per dag denk ik aan hem..en het gemis lijkt steeds meer te worden..

vandaag was ik bij Yer`ells plekje weer samen met Joey ..hij had het buxuhaagje nog niet gezien en keurde het meteen goed..zo krijgt mijn boys laatste rustplaats steeds meer een vorm die we in ons hoofd hebben en stapje voor stapje met elkaar invullen..
we liepen ook nog even langs andere graven van bekenden en zochten de laatste rustplaats van mijn opa en oma die we niet konden vinden..ieder geeft een eigen invulling aan de laatste rustplaats van zijn dierbare..en zo verwerkt ook ieder het op een andere manier

ik vind veel rust in het van me afschrijven..en krijg er ook heel veel  lieve reacties op..die doen me weer zo goed..ben dankbaar dat God mij deze gave heeft gegevenmij manier om mijn boy te gedenken..heerlijk van me afschrijven en over hem en ons vertellen...

vanavond 21.58 is het 7 weken geleden dat ik hem moest loslaten maar het lijkt nog als de dag van gister en oooh wat doet het pijn...

opnieuw leren leven

wat is er een groot gat en stil moment gevallen
maar wie mij een beetje kent weet dat ik niet zomaar bij de pakken neer ga zitten
heel langzaam probeer ik uit de kuil waarin ik gevallen ben te klimmen..
en dat gaat echt niet 1,2,3,

voor Joey moet ik door en hij deed mij van de week zo positief verbazen..iemand sprak ons aan en zei nu heeft je moeder gelukkig meer tijd voor jou..nou ik kwam nooit iets te kort hoor mw. maar mama heeft nu zoveel tijd over daar maak ik me veel meer zorgen om..
maar we hebben nu ook wel meer ontspannen tijd voor elkaar..dronken dus van de week tijdens het boodschappen doen samen een kop koffie met wat lekkers en hadden niet de druk van de telefoon kan gaan of zo laat moeten we weer daar zijn..
dat is ook nog wel heel raar want wat hadden we het graag wel gedaan..
maar ook Joey is er wel van overtuigd dat Yer`ell* bij God mag wonen en het daar goed heeft

Hij vond het op vakantie gaan naar Zevenhuizen niet zo leuk maar deze week is hij vrij en die vullen we smaen ook wel in..er moest veel geregeld worden omdat hij gezakkenrolt was..en de ambtenarij regelt nu eenmaal niet iets even snel en makkelijk..3x moet hij naar het gemeente huis voor de aanvraag van zijn nieuwe id rond is..en dan nog wachten voor hij hem weer op kan halen..pfff dat moet toch echt makkelijker kunnen..ik moest dus nog mee omdat hij zich zelf niet kan indentificeren..tja en aangezien ik weer aan het werk ging deze week moest alles door geschoven naar dinsdag...

zaterdag avond hadden we ook al een moeder zoon moment.. er was een concert van Kees Kraayenoord in Veenendaal en kaartjes hadden we ook al in mei besteld..behalve Kees stond ook Brian Doerksen er en eerst had Joey zoiets van die hoef ik niet te horen maar toen die man begon was hij snel overstag...de teksten raakten hem en aan het eind van de avond zei hij dat hij een super avond had gehad..

deze week vermaakt hij zich verder ook met vrienden..dat vind hij echt fijn..even weg zijn uit huis ..en juist daar doe ik zo mijn best om het weer gezellig en knus te maken..maar er hangen te veel herinneringen ..en ook staan er nog allerlei Y.* spulletjes in het zicht omdat we op sherpa zijn kamertje leeg moesten maken..
veel heb ik al smaen met Lex uitgezocht en naar stichting Wings of Support zijn 3 zakken kleding gegaan..nog lang niet alles maar het grootste deel wel..ik mag ook echt nog wel iets bewaren..
ook 1 grote zak knuffels is de deur uit..die gaan mee naar Chili waar ze uitgedeeld worden aan kinderen ter bemoediging..
wat snoezelspulletjes van Y* zijn naar zijn oude "school" gegaan en zo zijn wij aan het opruimen en kunnen we anderen blij maken en weten ook dat het goed terecht komt..

beetje bij beetje komen we er wel
gister was de begrafenis 6 weken geleden en vandaag heb ik samen met Alex de laatste stukken opgeruimd en een buxushaagje geplaatst..voor het monumentje zijn allerlei plannen maar denken  mensen ook na of ze ons hierbij willen kunnen helpen..midden nov. hoop ik daar meer duidelijk over te hebben maar dat komt vast ook goed
ook nu weet ik weer wat ik wil..iets met mozaiek..het gebrokene wil ik weergeven al die 1000-en aanvallen die mijn boy heeft moet doorstaan..dat alles moet een mooi geheel worden het volmaakte ..
voorlopig is dat dus nog niet klaar maar nu heb ik al wel en mooier plekje er van gemaakt..

beetje bij beetje komen we er dus wel

we zijn weer aan het werk en proberen plannetjes te maken hoe we onze tijd in willen gaan vullen..
we moeten opnieuw leren leven en dat komt vast goed

mogen veel kracht uit ons geloof halen maar voelen osn ook gesteund door alle lieve mensen om ons heen
alle kaarten belletjes en berichtjes die nog steeds komen het doet zo goed..
een lieve groet uit Laren  xx

dankbetuiging

vandaag vallen er op veel matten onze dankbetuiging
300 zijn er uit en zonder moeite hadden dat er 500 kunnen zijn
wat hebben wij veel meeleven mogen ervaren deze 6 weken en ik hoop dat dit nog lang zo mag blijven

de kluns die ik ben krijg ik hier geen dankbetuiging geplaatst maar
de tekst weer wel

een handdruk zo warm, een arm om ons heen,
een kaart brief of bloemen, het is zo'n troost in deze tijd.
Het geeft ons de moed om verder te leven

De vele blijken van medeleven na het overlijden van onze


                                 Yerèll

hebben ons diep ontroerd en doen ons goed
daarvoor onze hartelijke dank




in de afscheidsdienst collecteerden we voor de EVN en dan in het bijzonder voor E-Plus de afdeling waar ik zelf zo veel lieve mensen heb leren kennen en waaruit vriendschappen zijn ontstaan
we haalden 633,49 euro op en het regeltje

mede namens de EVN afd. E-Plus willen we u hartelijk bedanken voor uw gift kon dan ook niet ontbreken
de eerste mail met As wij willen ook nog wel iets storten is er al

daarom het giro nummer 971010
tnv EVN Ede
onder vermelding van E-Plus afscheid Yerèll van der Burg

we kunnen van de opbrengst nu een nieuw boekje ontwikkelen waardoor nieuwe ouders niet zo hoeven te ploeteren zoals ik de eerste jaren heb gedaan
lotgenoten contact het geeft mij zo veel goeds...



ook staat er in de dankbetuiging een gedichtje van mijn eigen hand
ik las eerder iets soortgelijks maar heb er mijn eigen draai aangegeven


Zonder Yerèll is alles anders
Na een leven vol zorgen 
Nu iedere dag een lege morgen
Het is goed hoor ik sommige zeggen

Maar is dit goed ?
Ik kan het niet zo uitleggen
Nu ik hem zo erg mis
en bijna niets meer belangrijk is
Dat ik "sterf" van verdriet
Is dat goed ik weet het niet
Als ik soms uren in het donker lig te kijken
En nauwelijks nog iets leuk kan lijken
Goed is dat goed? ik snap het niet
Dat de tranen blijven komen van verdriet
Maar als ik dan denk
Yerèll heeft nu de rust en niet die "pijn"
En weet dat hij bij God veilig en geborgen mag zijn
Daardoor weet ik het nu wel
Het is goed zo Yerèll

xxx mama

we moeten verder maar hoe ik zie het echt nog niet voor me

het komt vast wel weer goed

ik haal veel kracht uit mijn geloof

en hoop dat er veel van al die lieve mensen om me heen willen en mogen blijven

volgende week weer aan het werk en zo hoop ik steeds een stapje verder te komen

een lieve groet uit Laren xx

weer thuis

gister zijn we thuis gekomen na 10 dagen in een huisje in Zevenhuizen gelogeerd te hebben..
het was fijn om er even uit te zijn maar ik ben me daar ook bewust geworden hoe groot het gat nu is..helemaal niets meer moeten..geen telefoon die veel gaat..geen ritje ri. Baarn of een zh..nee nu niet eens naar zijn laatste rustplekje kunnen..
Alex had het goed bedacht er even uit voor we weer aan het werk gaan
ik had iets gevonden dichterbij Rotterdam dacht ik maar het was zo'n dorp waar het ov niet echt regelmatig kwam waardoor Joey nog lang onderweg was..
Toen kreeg hij nog de pech dat hij zijn portemonnee met al zijn pasjes er in verloor of eigenlijk meer die werd gerold..wss op station R'dam CS
de oplossing was simpel..een fiets huren want op het fietsje was je binnen 45 min midden in R'dam
de eerste dagen ging dat goed want het was heerlijk herfstweer maar toen het vanaf do. regenachtig werd vond mijn 19 jarige boy het echt niet meer leuk dat wij het plan hadden opgevat om vakantie te vieren...

Joey had dus gewoon school maar in het weekend deden we leuke dingen soms met zijn 3-tjes maar ook wel met zijn zessen want lex zijn jeugd kwam de weekenden aanwaaien
we gingen naar het Omniversum echt heel indrukwekkend om zo een film te kijken..winkelden in de Primark en het aangrenzende winkelcentrum..bezochten de Heksenwaag in Oudewater en vaarden op de Pannenkoekenboot waardoor we lekker eten combineerden met een mooie tocht door de Rotterdamse Haven..echt leuke en gezellige tripjes
maar ook Alex en ik zaten niet echt stil..wij stapten op de fiets en genoten van de rust en het mooie natuurgebied rondom Zevenhuizen..ruim 130 km trapten we weg..gingen nog een dagje naar Gouda waar we de St. jan bekeken maar zochten ook echt wel onze rust in het huisje ..lekker lezen, kokkerellen ..
Dirk kwam nog wat extra aanwaaien en ook kwam er een dinnetje die daarin de buurt woonde een bakkie doen..

we deden flink ons best om de draad weer op te pakken maar echt gelukt is het niet hoor
we voelen onze leegte en het verdriet..liepen door een winkelcentrum maar konden de mooie etalages niet interessant vinden

Het komt vast wel goed ..maar nu nog even niet..laat de tranen maar gewoon komen ..dat moet ik ook echt doen zegen de mensen die al eerder dit mee moesten maken
ik  komen wel maar nu nog even weten hoe

opnieuw leren leven noemen ze dat
stapje voor stapje ga ik dat doen..afkicken van 16,5 jaar mogen en moeten zorgen..
en invulling zoeken voor al die vrije tijd die er nu is...