weekend vol emoties

lotgenotencontact daar heb ik al die jaren rondom het "ziek" zijn van Yerèll* toch het meest aan gehad
merk dat ik hier op internet ook veel deel met lotgenoten en hoe waardevol ik dit kan en mag vinden
een half woord en elkaar doen snappen, niet opnieuw een wiel uit vinden maar afgaan op wat een ander al eerder ervaren / ontdekt heeft ...
 mensen uit de wereld van/door  mijn boys maar ook dames en een heer die net als ik proberen wat kilo's kwijt te raken



nu horen we sinds een half jaar bij een doelgroep waar je liever nooit bij zou willen horen Vereniging Ouders Overleden Kind en die hadden afgelopen zaterdag een contactmiddag in Hilversum dus niet ver van huis wat de drempel deed verlagen
al liep ik echt wel met een brok in mijn keel binnen , gelukkig gesteund door Alex die mij niet alleen liet gaan en vriendelijk werden we ontvangen door een mw. van onze leeftijd die ook lotgenoot was zoals alle mensen die er rond liepen

de middag werd geopend met aansteken van kaarsjes voor alle sterrekindertjes zoals ze daar noemen vele foto's stonden er ook de fotoserie mijn boy*van Make a memory met die waardevolle foto van 2 broers kreeg er ook een plekje en er volgde een verhaal waardoor de tranen al over mijn wangen liepen en gelukkig niet alleen bij mij want ik merkte al snel dat er velen zakdoekjes nodig hadden

http://plukdedag.wordpress.com/2008/11/15/toon-tellegen-missen/

er volgden wat ervaringsverhalen en ook dit was zo herkenbaar en raakte me diep ..maar vooral hier snappen ze wel waar ik zo mee worstel overheersde
hoe leer je opnieuw leven na zo'n echt niet met woorden uit te leggen wat het met je doet gebeurtenis,mensen bedoelen vaak echt met de allerbeste bedoeling wat ze zeggen maar soms komt echt iets binnen wat alleen nog maar meer pijn doet
heb je het al een plek gegeven werd zo goed uit gelegd als je het een plek geeft doe je als of je iets op de kast legt of opruimt dit raak je nooit kwijt dus woont voor altijd in je hart
verwerken lukt ook nooit want ook dan zou je er mee klaar zijn maar bij het verlies van je kind sta je dagelijks echt wel bij stil ook na jaren hoorde ik van meer ervaringsdeskundigen

ieder zit daar met een eigen verhaal niet met elkaar te vergelijken maar wat je deelt bindt ook samen dat bleek ook toen we in kleinere groepjes werden opgedeeld..wij bij de leeftijdsgroep 15 -25 jaar ..2 mede moeders die hun kind aan kanker verloren waren , 1 door een hartstilstand en de ander door een fataal verkeersongeval , door met elkaar in gesprek te raken merkte je ook weer wat je zelf ook allemaal ondervind echt niet vreemd is en zo herkenbaar voor de ander ..tips volgden en met een warm en tevreden gevoel ronden we de middag af

ze begeleiden de nieuwkomers ook erg van dichtbij merkten we want als we willen volgt er een kennismakingsgesprek bij ons  thuis waar we nog meer kwijt kunnen en evt. gekoppeld kunnen worden aan lotgenoten in de zelfde doelgroep dichterbij huis ...

eerst maar eens alles rustig tot me in laten werken en laten landen
maar ik vermoed dat het niet bij deze ene keer zal blijven
ik hoop dat ik er net zulke waardevolle vriendschappen mag opbouwen als ik in de epilepsiewereld heb gedaan ...
hele hechte vriendscappen heb ik daar op mogen bouwen en die wil ik echt niet zomaar los laten maar gelukkig ervaar ik dat nu ook echt nog niet ..de telefoon gaat nog met regelmaat en kaarten overspoelen ons ..juist deze mensen weten welke angst wij alle jaren hadden en zoals ik het zelf pas zei ..wij waren het verkeerde voorbeeld want wij hebben onze zoon al los moeten laten met die reeële angst lopen hun allemaal nog rond

de zaterdag verliep dus wel met veel dubbele gevoelens want behalve ons eerste contact met VOOK was er ook een verjaardag te vieren ..Joey mocht al weer 20 jaar worden
de eerste verjaardag zonder zijn broer zorgde bij hem ook voor veel emotie
want al was Yerèll* niet de broer waar je alles mee kon delen , het was wel je broertje waar je op je verjaardag slagroomsoesjes ging eten als hij niet thuis kon komen en dat kon vandaag allemaal niet
naar Yerèll*s graf dat kon Joey niet opbrengen maar Alex en ik liepen er wel even langs ..toch de eerste verjaardag die we zonder zijn nabijheid moesten gaan doorbrengen

feest wilde Joey niet , het zorgde voor een flinke stress vrijdag en online advies van lotgenoten hielp mij verder
we besloten daarom vrijdag al even met zijn 3-tjes een hapje buiten de deur te eten in een berenrestaurant 1 van Joeys favorieten ..opa en oma kwamen zaterdagmiddag en wat heel goede vrienden van ons en Joey zaterdag avond maar verder vooral gewoon niets was Joeys wens   ...en dat mag je zelf mee bepalen als je 20 word

en wat wil je dan hebben voor je verjaardag ..ook al zo'n niet te nemen beslissing ..pff ...ik wil samen met jou nog een keertje  naar Racoon...hij riep het al kort na de begrafenis dus al in oktober had ik de kaarten besteld maar eindelijk was het dan zover
samen als mams en zoon naar de HMH ..
op Yerèlls afscheid sprak Joey kort  en liet een nummer van deze band draaien... http://www.youtube.com/watch?v=FZMpjISgeLk
de laatste weken hoorden we ook veel nummers van de groep via You Tube langskomen maar live het was echt super
Joey's eerste echte concert hij was wel een paar keer bij een jongerendag geweest en naar muziekavonden in feestweken kleinschaligere optredens van christelijke artiesten maar een echt concert in zo'n grote zaal dat was zijn eerste keer
we waren netjes op tijd dus konden een mooi plekje op de tribune zoeken Joey wilde wel ergens vooraan gaan staan maar ik kon hem overtuigen dat het daar erg druk en vol zou worden en dat je het vanaf een stoel ook rustiger op je in kon laten werken en echt wel goed zou kunnen zien...nu zaten we nog dichtbij de regelhoek dus via de tv schermpjes daar kon je het soms ook nog beter volgen maar op het podium had je ook echt wel goed zicht ...

we raakten in gesprek mam, ben jij vroeger wel naar concerten geweest ja zekers wel samen met je vader heb ik vaak optredens in Ahoy waar ik dichtbij op kamers woonde bezocht maar ook in de Kuip ,Statenhal, Galgenwaard  hebben we verschillende artiesten zien optreden vaak wereld artiesten als Sting ,Supertramp ,Fleetwood Mac ,Madonna en nog veel meer  ...met Alex mocht ik naar The Police in de Arena maar hier in de HMH was ik nog nooit geweest en samen met mijn moeder of ouders naar een concert ik had het nooit gedaan .. zij hielden niet van de muziek die ik mooi vond ...maar Joey en mij is het anders veel muzieksmaak verschillen zijn er wel maar de liefde voor muziek we delen dit ..
flink emotioneel ook wel maar dankbaarheid om dit samen met mijn oudste zoon te kunnen doen overheerst

Racoon een band die al 15 jaar bestaat maar die wij pas een maand of 9 kennen ...liedjes die veel emotie brengen maar je zekers ook werkelijk raken .. de bandleden hebben ook veel te vroeg een dierbare  aan ziekte verloren en in de teksten herken je dus veel
een kostbare dierbare herinnering !!!!

die we afronden met een heel grote verrassing ...in dubbel opzicht ... Joey wilde nog wel even in de hoek kijken waar shirts hingen en cd's van Racoon lagen ik had er al rekening mee gehouden dus kocht hij een shirt en de cd speciaal gemaakt voor dit 15 jarig jubileum ...hij raakte in gesprek met de verkoper en na even stelde hij de vraag maak ik jouw blij met een  drumvel van Paul (de drummer van Racoon ) en onder de toonbank haalde hij dit vandaan gesigneerd en al ...iedereen om hem heen keek en zei oooh dat wil ik ook maar hij had hem en trotser dan dat die al was door alle ervaringen van deze avond liepen we samen terug naar de auto... maar daar aangekomen ontdekten we door de haast  bij aankomen vroeg in de avond had ik mijn lampen laten branden ..wat nu ..anwb pasje had ik niet bij dus die kwamen niet helpen bleek nadat we ze mobiel gebeld hadden maar gelukkig zagen we al snel er een man in een geel jasje rondlopen en hij hielp ons door startkabels bij zich te hebben ..dit gebeurde ieder concert wel noemde hij tja dat wil ik geloven maar mij gebeurd het niet meer want dit vergeet je niet meer denk ik zo ...



het weekend stond dus in teken van herinneren
want als je jarig bent komen er ook altijd weer altijd gebeurtenissen terug die je eerder in je leventje mee maakte
voor Joey zekers niet altijd de leukste dingen maar ik hoop dat liefde en gezelligheid mogen overheersen als hij later nog eens terug denkt aan deze 20e verjaardag

ik sluit af met dit mooie gedicht  van Marinus van den Berg

herinneren

herinneringen zouden troosten
maar wat is troost ?

herinneringen doen voelen
jij bent er niet meer

herinneringen laten voelen
wat voorbij is

herinneringen kunnen zo schrijen
vooral sommige

herinneringen brengen jou weer binnen
met wat je zei en niet zei

zijn het goede herinneringen
herinneringen aan de kracht die je was
ze kunnen inspireren
troost is verbindende kracht .