petje af...of moet ik zeggen hoedje af...

vandaag is onze Koningin jarig 75 jaar  en nog zo aktief...
afgelopen maandag net voor 17.00 zet ik de tv aan om zoals bijna dagelijks het journaal te kijken..er is een speciale lange uitzending toch weer geen ellende was mijn eerste reactie... maar nee waar het werkelijk om zou gaan zouden we pas rond 19.00 horen want dan gaf de koningin een speciale toespraak

ze kondigde haar opvolger aan ..Willem Alexander ..zelf gaat ze van haar wel verdiende pensioen genieten...het koningshuis ik heb het altijd leuk gevonden maar het laatste jaar heb ik zekers ook meer bewondering voor Beatrix gekregen

van de week toen we weer al die gebeurtenissen langs zagen komen wist ik ook wel weer meteen waar ik was toen dat gebeurde..zo ook 17 febr 2012 ..de dag die voor onze Koningin een nachtmerrie werd..haar middelste zoon die door een ernstig ski ongeluk in coma raakte en hoe zijn leven nu verloopt het is voor ons als buitenwacht een groot ? maar veel contact zal er wss niet meer mogelijk zijn met haar zoon hem even vast houden dat kan en mag ze nog wel maar verder is er weinig over van die sterke man en lieve echtgenoot vader die hij voor de buitenwereld toch altijd was...

17 febr 2012 wij zaten alweer ruim 2 weken in het WKZ een opname die 30 jan begon nadat Yerèll de 29e een aanval van ruim 5 uur had gehad schoot hij er die ochtend tijdens zijn muziektherapie weer in en medicatie mocht weer weinig doen, .zolang aankijken mocht niet dus werd het een ritje met de gele auto richting Utrecht
de dormicumpomp werd aangesloten om te kijken of we de status konden doorbreken maar het ging echt alleen maar minder er werd nog een nieuw medicijn uit de kast gehaald maar dat mocht ook niets brengen..hij reageerde er alleen maar heftiger op door weer een keer alle bijwerkingen te laten zien en mede daardoor aan de zuurstof te belanden
nog nooit had hij zijn  verjaardag in het zh. hoeven vieren 6 febr. het was me altijd gelukt om die dag thuis te kunnen zijn maar nu kon het toch niet anders en 2 dagen daarna kwamen de dokters ons het meest zwarte nieuws brengen ..ze konden niets meer voor Yerèlls epilepsie doen en verwachtten dat zijn leventje niet lang meer zou duren

wonder boven wonder heeft dat leventje nog 7 maanden mogen duren ...zeker geen makkelijke tijd maar ook een tijd waar ik toch van de mooie momenten heb willen en kunnen genieten..ze staan nu nog alleen maar op mijn netvlies tenminste die van de laatste paar weken..want 30/31 dec ben ik mijn fototoestel kwijtgeraakt en Yerèlls laatste foto's stonden daar nog op..ik kon het nog niet naar de fotograaf en die aflaten drukken nu sla ik mezelf natuurlijk voor de kop maar tja het is niet anders.. heb allerlei plekken/winkels benadert waar ik de 30/31e was..politie nog gebeld maar niets verder



17 februari 2012 een dag voor onze koningin die voor haar opnieuw ook een heel zware periode inluidde eerst het verlies van haar grote liefde Claus nu het ongeluk van Friso maar ze pakte haar taak weer op ..soms zie je haar wel eens er wat zorgelijker uit zien maar over het algemeen oogt ze als een heel sterke vrouw

zelf lukt het me niet om zo sterk te zijn ... 2 weken geleden bereikte ik de drupel die de emmer deed overlopen.. maar heel rustig aan hoop ik toch ook weer dat deze langzaam leeg loopt..ben vandaag bij de verzuimbegeleider geweest en er is een plannetje voor re-integratie opgesteld ga maar proberen of me dat lukt anders hang ik gewoon weer aan de bel....want tussen willen en kunnen blijkt helaas toch echt een verschil te liggen..

Joeys afwijzing van het CIZ voor een begeleid woonplekje dichterbij zijn studie is omgezet in een nieuwe aanvraag omdat het CIZ een foutje gemaakt had maar er is ook nog een beroep/klachtenbrief opgesteld door een jurist en die ging de aanvraag achteraan... rond 1 maart verwachten we daar uiterlijk antwoord op te krijgen ...hoeplijk mag dat beter nieuws zijn en word het voor Joey ook makkelijker om zijn studie te volgen al kwam hij van de week hevig teleurgesteld thuis ..de regering heeft besloten  dat MBO opleidingen 3 jaar mogen duren en daardoor moet er aan Joeys opleiding gesleuteld worden het vak waarvoor hij voor Rotterdam boven Arnhem koos lijkt geskipt te worden
er stond al een gesprek met school gepland en deze vraag konden we toevoegen
maar oooooh wat was dat weer spannend voor Joey..hij verteld vaak pas dingen als het echt niet anders kan of weken later ...en als hij niet thuis komt op en tijd als gewoon dan weten wij al ..er is wat maar wat dat is vaak een ? hij kwam om 3.40 thuis en daar word ik ook niet echt blij om want een brakke nacht werd het daardoor , echt slapen doe je niet als hij niet thuis is..maar ja hij kwam thuis en dat is dan alweer een plus...Faalangst word het genoemd..nou daar mogen ze echt wel een mooi plan ter oplossing voor verzinnen want 1 het is voor Joey heel lastig 2 wij houden het ook niet vol dagelijks afvragen , komt hij thuis, hoe laat dan en hoe is zijn humeur..
laten we hopen dat hij gewoon voor een eigen stekkie mag gaan en zo ook meer zelfvertrouwen mag krijgen want zo verkeerd doet hij vele dingen niet... school koos hem uit om op een vakbeurs workshops te geven aan evt. nieuwe leerlingen dat doen ze niet als je je vak niet goed beheerst..
school is best tevreden over hoe Joey alles doet onder zijn huidige reistijden en wat hij privé allemaal mee heeft gemaakt maar er waren ook wel wat puntjes waaraan hij moet gaan werken..
het gesprek vond telefonisch plaats omdat Joey escaleerde en wel zo erg dat de crisisdienst er aan te pas moet komen..gebruik mijjn blog ook maar even als uitlaat klep... hoop zo dat er nu eindelijk eens iemand op wil staan die Joey werkelijk gaat helpen xx !!!!!! gister was hij juist door zijn spv-er los gelaten omdat zij vind dat het goed met hem gaat die mening delen wij helaas al heel lang niet en mijn moedergevoel blijkt helaas weer waarheid..

maar waar we 2 weken terug een standaard controle voor Alex deden en de cardioloog erg verontrust was mocht dit met een sisser aflopen..het extra hartfilmpje , de echo en het holteronderzoek waren  niet echt helemaal goed maar aktie hoeft daarop niet ondernomen..wel moet Alex terug naar de huisarts om uit te zoeken waardoor hij soms zo duizelig/ wazig is..het komt niet vanuit het hart waar de dokter eerst bang voor was ..een duidelijke meevaller dus !!!

maar het zit Lex niet helemaal mee het klussen hier in huis moet hij toch bekopen door een bezoekje aan de fysio die constateerde dat zijn onder rug weer helemaal vast zit en daardoor heeft hij weer pijn in zijn bovenbeen met uitstraling ri. de knie..voorlopig mag hij dus weer even richting de fysio die hopelijk hem weer snel van de snoepjes tegen de pijn afhelpt..

ons klussen we zijn er best trots op..wilden het al zolang en eindelijk zijn we begonnen..hopelijk krijgen we nu ook de tijd en kans om dit langzaam aan door te zetten en hebben niet zo'n programma als Help mijn man is klusser nodig..tja die hadden hier dan allang kunnen zijn want 6,5 jaar geleden toen we trouwden begonnen we al maar er kwam telkens wat tussen..Joeys kamer is klaar alleen nog wat planken ophangen Yerèll*s oude kamertje staat nu vol dozen die hopelijk steeds meer een plek in de kasten die we vanuit mijn ouderlijk huis naar hier verhuisden gaan krijgen..de babymeubeltjes van mijn boys kon ze nooit weg doen en ben daar nu ook blij om zo word het echt een heel gezellig kamertje vol herinneringen aan mijn knullen.  de keuken is nu aan de beurt en behalve schilderen mocht ik ook nieuwe spulletjes aanschaffen want op mooie geschilderde planken zet je niet voorraadbussen die al 12 jaar oud zijn..ik voor het eerst via internet bestellen zegt de mail mij di. word het bezorgd maar tot heden nog niets..t zal toch niet zo zijn ...nee het is een grotere keten met goede naam dus ik moet gewoon even geduld houden..

want al was mijn leventje alleen met de boys  niet altijd simpel en vind ik opvoeden in deze tijd ook echt niet makkelijk ik mag ook dankbaar terug kijken !!!!

Ben zeker dankbaar dat Alex in ons leven kwam en het ook echt met ons aandurfde

Alex kanjers doen het goed..
Ada heft haar diploma op zak en het op haar werk naar haar zin eventjes leek er een huurhuisje dichterbij mogelijk te zijn maar dat lijkt nu toch weer niet..ze heeft het in Werkhoven nog naar haar zin en wie weet wat er binnenkort toch wel weer op haar pad mag komen..
Dirk was deze week jarig 22 alweer..en na heel lang zoeken en wachten mag hij as. maandag dan eindelijk met zijn afstudeeropdracht beginnen..bij de politie Weesp mag hij gaan uitzoeken hoe veilig mensen en bedrijven zich in hun eigen dorp/ buurt voelen...best wel een leuke uitdaging waar hij vast ook wel weer wat bij leert
en Annet zij heeft het nu extra druk want bij haar was het vroeg voorjaar...de vlinders dwarrelen rond heerlijk om haar zo lekker in haar vel te zien zitten..terug naar de Havo lijkt ook een juiste stap best pittig maar ze doet het goed

we genieten dus van ons gezin en dat houd ons dus ook op de been
al missen we echt wel onze kanjer..onze knokker dat is gewoon niet anders..het gemis wat eigenlijk alleen maar groter lijkt te worden...
volgende week dus geen kadootjes en slingers maar mooie bloemen die we hem voor zijn verjaardag zullen brengen

ik hoop dat onze koningin nu straks de tijd mag krijgen om van haar gezin en kinderen te gaan genieten omringd door vele lieve mensen... want dat blijft ons zo goed doen !!!

dankjewel voor alle lieve berichten/kaarten bloemen enz. die we de laatste dagen weer volop krijgen doet zo ontzettend goed !!!!

op facebook zag je iets langs komen van de eerste 5 die dit leuk vinden geef ik iets leuks terug..nou aan dat soort dingen doe ik niet mee ik doe het allemaal op mijn eigen manier... met kerst liet ik allerlei boeketten bezorgen bij mensen waarvan ik vond dat ze dat verdienden.. deze week ging er een stapeltje kaarten uit naar vriendinnen die het momenteel niet altijd makkelijk hebben nu maar weer eens brainstormen wie er binnekort verrast mogen worden want weet zelf  hoe fijn de belangstelling van anderen toch is en blijft...

het zijn de mooie en warme herinneringen die mij op de been houden !!!!  Gedragen door mijn Grote Trouwe Vader !!!!! mijn Krachtgever en Trooster
http://www.youtube.com/watch?v=hHbFt1caxA0

time out

wat ik in mijn vorig blog al schreef ik zit er even doorheen

http://yerell.blogspot.nl/2013/01/tijdelijk-opgebrand.html

velen zeggen  (mss ook wel terecht) het is niet wat er allemaal op je bordje ligt..
en de afwijzing van Joey voor een begeleid woonplek was mss wel de druppel in het geheel..door een foutje bij het CIZ hebbeb we een nieuwe aanvraag ingediend via Joeys psychologe en hopen we nu een betere uitslag te krijgen...alle mensen die Joeys dossier kennen waren daar ook vanuit gegaan en hebben allerlei advise gegeven wat nu toegevoegd is...de woongroep wil ook deze uitslag afwachten dus mag het straks dan echt beter aflopen..ik geoof dat pas als ik het bewijs zwart op wit zie

de journaals van de laatste dagen zijn niet echt positief voor autisten maar ze laten zwemmen in de massa en dus tussen het wlal en schip laten vallen willen vele politici ook niet dus houd ik ook de j
hoop op een goede afloop...een woonplek dichtebij zijn school !!!

maar dat was niet alles ..
een gewoonlijke controle voor Alex liep uit in op vrij korte termijn wat uitgebreider onderzoek..gister en vandaag en volgende week krijgen we de uitslag

daarnaast overleed er onverwachts een heel warme vrouw die we best redelijk goed hebben leren kennen de laatste jaren...zij was ons eerste contact binnen lotgenoten contact in epilepsie land nu ruim 7 jaar geleden... ze luisterde naar mijn verhaal en gaf tips op het gebied als pillen niets meer doen..al een paar jaar had ze binnen de epilepsievereniging een andere taak gezocht maar we hadden door de modern media en de algemenere bijeenkomsten nog met regelmaat contact
ze was er ook bij Yerèlls afscheidsdienst  en nu is zij ook door God thuisgehaald
niet te bevatten
maar eigenlijk weet ik bijna zeker dat ze daar net als hier in het aardse leventje zich zal ontfermen over die kanjers waar ze altijd zo voor klaarstond...

een paar weken geleden sprak ik iemand met zo'n soortgelijke strekking ..zij vertelde over haar vader en wat hij allemaal in zijn werkzame leventje had gedaan..hij had net als onze vriendin altijd klaar gestaan voor zijn medemens en was na een kort ziekbed door God thuisgehaald..zijn laatste rustplaats is dichtbij Yerèll* en zij die ik sprak zag het toch ook als hij blijft voor zwakkeren zorgen ook daar waar hij nu mag zijn

Yerèll is omringd door vele lieve mensen maar komt er vast ook oude bekenden als zijn opa en oma tegen ..maar ook oud schoolgenootjes..

en ook ik mag omringdworden door vele schatten van mensen !!!

maar verder hier op aarde is het gat groot
het gemis met geen pen te beschrijven
en alles niet meer het zelfde als voor heen

dat is al zo ingewikkeld een plekje te geven daarbij het voorgenoemde en wetende dat Yerèll*s verjaardag nadert was gewoon even de drupel die de emmer deed overlopen

zeeën tijd heb ik over
en al was werk echt wel een fijne afleiding mss leek het soms wel te veel op wat ik al die jaren met Yerèll heb mee gemaakt

even pas op de plaats dus en mijn lijf de regie in het geheel geven

tranen ze stromen en soms denk ik wel waar haal ik ze nog vandaan maar mijn psych zei mss ook wel terecht het zijn trnaen van opluchting dat je boy* het nu goed mag hebben... traen van alle zorg die je jarenlang rondom hem had maar nooit zomaar los kon laten omdat je verder wilde en moest
laat het allemaal maar komen

verder gaf de dokter het advies neem even adem maar sluit je niet binnen op..dat prober ik dan ook en mijn werk lijkt daar begrip voor te hebben

heb ze verteld dat er al heel lang een leuk uitje gepland was..de reunie van mijn middelbare school waar ik met een jeugdvriendin naar toe wilde gaan... had er al vrije dagen voor gepland... morgen is dat dan zover
ben wel benieuwd of we 30 jaar na ons slagen voor ons mavo diploma nog veel bekenden tegen gaan komen.. er was al eens eerder een reunie en de bekenden vielen toen een beetje tegen ..toen ging ik alleen nu maken mijn vriendin en ik er gewoon een gezellig uitje samen van ..eerst hapje eten en dan op zoek naar oud schoolgenootjes die net zolas wij nu 30 jaar ouder zijn )))

Alex is door het weer en de overuren van de afgelopen week door de flinke sneeuwval deze week ook thuis en saampjes proberen we ook wat meer rust in de Rommel binnen ons huis te krijgen
de baby meubeltjes van mijn zoons hebben in Yerèlls kamertje en mooi plekje gekregen en beetje bij beetje worden ze gevuld met spullen die van Yerèlls kamer in Baarn kwamen in combi met allerlei spullen die we zelf in de loop der jaren verzameld hadden

mijn dagen zijn dus redelijk gevuld maar ik merk ook zekers wel dat ik regelmatig een extra dutje wil doen

volgende week 2uurtjes werken om te kijken hoe dat gaat en dan mss wel weer heel langzaam opboeuwen maar niet zo snel als in oktober denk ik nu..al is het personeels tekort er wss ook nog..dat maakt alles niet makkelijker maar ik zelf moet toch echt voor gaan

dankbaar ook voor mijn 2e beste vriendinnen die er deze week echt weer voor me waren
maar zekers ook blij met al die online contacten die me bemoedigen
Lex kids die er zekers ook voor ons willen zijn
mijn geloof wat toch een troost is en kracht geeft
vertrouw ik er op dat ik stapje voor stapje weer opkrabbel

tijdelijk opgebrand

mijn lijf heeft de rem ingetrapt
ik ga maar door omdat ik niet zomaar opgeef
en me er eigenlijk ook wel het best bij voel
maar gisteravond zag ik het al aan komen
warm koud/ kopppijn/ verkouden...vanmorgen alles doet pijn ..voel me ook flink duizelig..steeds meer misselijk..en tranen ze blijven maar komen ze zijn lijkt wel niet te stoppen


heb me dus ziek moeten melden want zo kan ik toch echt niet werken
2 weken lang wist ik me zelf nog wel op te porren maar vanmorgen nee het ging niet meer
voel me rot voor de collega's want we hebben het best druk..en lopen al zolang op onze tenen door telkens een zieke draaide daardoor gister zelf ook nog wat extra uurtjes maar tja het ging echt niet meer  sorry...

Alex roept al paar weken je ziet er niet uit
ik weet niet wat ik anders kan doen
dus de dokter maar even gebeld omdat ik nu ik er ook zo duizelig bij ben niet zomaar op de fiets durf of in de auto wil stappen...
zij denkt dat het psycho somatisch is...
een griep en combi met emotie
het verdriet van Yerèll* komt er wss ook uit
de 16 tropen jaren , roofbouw op mijn lijf moeten ook verwerkt worden


gister de bittere uitslag van de CIZ aanvraag voor Joey is mss wel de druppel geweest

Joey studeert in Rotterdam moet nu dagelijks 2,5 uur heen en zelfde terug reizen door bemiddeling van school hadden we een kamer in Vlaardingen gevonden uit meerdere gegadigden is Joey uit gekozen maar nu geeft het CIZ geen indicatie af omdat zij vinden dat Joey een gewoon functionerende jongen is
van de huidige indicatie hebben ze ook niets overgelaten ..hij heft volgens hun geen extra begeleiding nodig.. mag nog 2 uurtjes per week inhuren maar ja daar kom ik echt niet ver mee..hij heft echt veel meer nodig !!!

nou ze moeten hier thuis een weekje mee draaien dan zien ze mss waar wij allemaal tegen aan lopen en dat het hier echt geen feest is met een boy die zo op zijn tenen loopt omdat hij tot onvoldoende rust komt door de hele lange dagen die hij nu maakt... een paar keer per week vertrekt hij al om 6 uur om op tijd op school te kunnen zijn...en bijna alle dagen is hij tot 5 uur op school omdat ze daar ook veel praktijkhuiswerk al maken ..geen dag is hij voor half 7 thuis een gewoon eetritme is er dus ook nauwelijks


tuurlijk gaan we in beroep maar hoe ik overzie het even niet..had belangen vereniging benadert maar zij zeggen niet veel te kunnen ..nieuwe beleid vanuit Den Haag lijkt gevolgd
de aanvraag is door Joeys psychiater in combi met de social psychiatrisch verpleegkundige gedaan omdat beter zou werken dan dat ik het zelf zou doen maar hun uitleg hebben ze dus niet geaccepteerd

die jongen wil zo graag maar nog ruim 3 jaar heen en weer dat houd hij niet vol...vandaag had hij maar 2 uurtjes les door allerlei les uitval en dan begint hij niet eens aan de reis..mist daardoor weer uren tja ik weet hem niet te overtuigen dat elk uurtje belangrijk is.. dat aan gaat is hij ook gewoon nog puber flink eigenwijs en zijn Eigen plan trekkend..
we kunnen wel heel de dag in discussie maar dan is het hier thuis helemaal niet meer gezellig ..nu is het al pittig genoeg..

gewoon een kamertje in de stad dat word het ook niet want hij heeft echt wel wat begeleiding nodig
maar de overheids instantie wil niet mee werken
een autisme verwante stoornis heeft geen extra begeleiding meer nodig volgens hun redenatie zekers niet als je een gewoon iq mag hebben

voel me machteloos wil zo graag het beste ook voor deze knul
en ik geef echt niet zomaar op maar overzie het even niet

nu eerst maar even proberen uit te rusten en weer wat op te knappen

dan is mijn vechtlust vast ook weer terug
en ga ik gewoon mijn best doen om toch dat kamertje voor mijn boy te krijgen
het was allemaal zo mooi...maar het lijkt wel of me dat niet zomaar gegund is..waarom mag nu niet eens iets soepeltjes verlopen en eerst moet ik er weer voor door het vuur...en flink strijden met instanties...maar ik blijf hopen bidden op een goed resultaat...

en het gemis rondom Yerèll tja dat lijkt alleen maar groter te worden... steeds meer besef ik wat voor liefde die knul ondanks al zijn zorgen aan ons kon en mocht geven..de leegte is zo groot en dat moet ik aanvaarden maar simpel is dat echt niet !!!!

merk dat alles wat ik mee maak heel veel herinneringen geeft ..ze zeggen wel alles de 1e keer mee maken is pittig maar alles is zo anders als voordien dat is echt met geen woord uit te leggen

kreeg vandaag ook nog een heel verdrietig bericht en merk dat tranen dan helemaal niet meer te stoppen zijn trek alles me veel meer aan ...tja leer er vast wel meer grip op te krijgen maar nu lukt dat even niet

advies voor nu rust uit en probeer leuke dingen te doen
maar daar was ik al mee begonnen echt verkeerd bezig was ik dus niet maar ik wil mss zoals wel vaker te veel en te snel..laat mijn lijf nu maar even de regie voeren xx

lastiger als ik dacht

Het lijkt allemaal veel erger te worden..ik zie erg tegen de komende weken op... vorig jaar eind januari werd Y* op genomen in het zh en tijdens die opname kregen we te horen dat ze niets meer voor hem konden doen..dat ze verwachtten dat hij snel zou overlijden..al met al duurde dat nog 7 maanden..een heel intensieve zware maar zekers ook mooie tijd..
ook zijn verjaardag nadert..allemaal lastige dingen merk ik steeds meer
ik vind veel troost in van me afschrijven en gedichten...las dit bij iemand anders en paste het aan naar mijn boy *

Yerèll...

Hij moest gaan,
naar een plek,
hier heel ver vandaan.

Hij kon niet meer,
de strijd zo zwaar,
het lichaam was moe,
de "pijn" onhoudbaar.

Hij wilde nog zo graag,
stond midden in het leven.
probeerde nog zoveel te doen,
had nog zoveel te geven.

Ziek zijn dat was zijn pad,
hij werd stil gezet.
Alles wat voor ons nog telde was.....
`Als hij het dit keer ook maar red.`
want jarenlang was je pad voor de dokters heel bijzonder
je strijdlust gewoon een medisch wonder

maar na het gesprek met de dokters op 8 februari
ze konden niets meer maar hoelang alles nog zou duren dat wisten ze nie
Al wat bleef was ,
het nu, dat moment.
Geen morgen of later..
alles zo onbekend.
Angst voor
wat komen gaat.
Zorg over hen
die je achterlaat.

Intens verdriet,
onze liefde zo groot.
Een kus, een gebaar...
het afscheid was bijna daar.
Hij wenkte....de dood.

7 September was dat daar
voor jou eindelijk de zo verdiende rust
maar voor ons is er nu de enorme leegte
soms denk ik was je er nog maar even..10 minuutjes maar
dan konden we nog even kroelen
mocht ik je warmte nog even voelen
maar voor jou geen leventje meer vol epilepsie
en ik weet zeker dat ik je ooit terug zie
maar mannetje wat word je toch gemist
nog veel meer als mama van te voren dacht of wist


ik kom er heus wel en weet van lotgenoten dat zekers het eerste jaar erg pittig is omdat dan alles de 1e keer is
maar hoor van andere moeders het enorme gemis blijft
de heimwee naar wat je had steeds groter
lijkt met de jaren toe te nemen
want je kind overleven is iets wat niet hoort..



heel langzaam aan krijgt alle tijd die over is invulling
ik doe wat vrijwilligerswerk
haal  sociale contacten aan
pak wat achterstallige klusjes op
mijn geloof geeft kracht
ook mijn werk is een fijne en goede afleiding
en omringd worden door zoveel lieverds het doet me erg goed.. !!!!

nieuw jaar

kreeg zo veel pb-tjes dus maar even bloggen

we zijn de feestdagen redelijk wel doorgekomen
echt heel veel zin had ik er niet in maar alle kids om ons heen deed goed
gen uitgebreide feestelijke maaltijd maar lekker hartige tart verse pizza soep en nog meer lekkernijen deden onze buiken goed vullen

maar wat misten we Yerèll*
 of hij kwam uurtjes naar hier met de feestdagen of we gingen met zijn allen naar hem
tja we deden het nu ook maar op een heel andere manier
zijn plekje op het kerkhof bezoeken we met grote regelmaat en we merken dat behalve ons gezin vele anderen er ook komen..telkens liggen er andere dingetjes ..prima ook want er hebben zo veel mensen voor onze boy* gezorgd en in hun hart heft hij ook een special plekje veroverd blijkt

Joey kon wel wat moeilijker met de dagen om gaan redden tot feest had hij niet..en al lijkt er van buiten weinig aan de hand ..zijn ass zorgt er toch wel voor dat hij heel anders de dingen verwerkt
2e kerstdag mocht hij dus invullen en na een bezoek aan zijn broertje wilde bij naar de IKEA om te kijken of ze daar leuke spullen hadden voor als hij straks werkelijk uit huis mag hij snel zijn spullen bij elkaar kan sprokkelen

uitgebreid winkelen daar houd hij niet van dus dit was prima

we merken dat we toch steeds meer anders als hem op dingen reageren en laten hem maar even gaan, kunnen er wel boven op zitten maar dan hebben we hier echt alleen maar strijd..als hij werkeleijk de CIZ indicatie mag krijgen dan vliegt hij uit en hopen we ook weer een hechtere band te krijgen tuurlijk is die er nu ook wel maar volgens Joey en denk wel iedere puber van die leeftijd mag hij van ons niets..

wij hadden een verjaardag in Brabant en wilden onze vrienden in Zeeland verrassen met de bubbelbuis van Yerèll* dus besloten we na dat Joey ons attendeerde op dat kost wel veel benzine een nachtje er tussen uit te gaan ..het werd Middelburg en het deed ons ook goed
even tijd voor elkaar we hadden het gewoon even nodig  zullen we maar zeggen

Joey vermaakte zich ook prima Ada kwam gezellig hier logeren en samen hebben zich prima vermaakt

maar ik ben wel blij dat morgen de school weer start hopelijk lukt het Joey om zijn ritme weer op te pakken..heel de vakantie heft hij wel met regelmaat wat voor school gedaan dus hopelijk mag hij alles toch weer snel en makkelijk op pakken

Lex en ik zaten 1 jan alweer in het ritme er moest gewoon gewerkt worden en we vonden het ook prima
s'middags ons rondje nieuwjaars wensen gedaan

alles loopt en voelt zo anders als we gewoon waren en hopelijk lukt het ons om in 2013 meer ritme en invulling aan ons levetje te geven

we zijn begonnen met klussen binnenshuis iets wat we al zolang wilden maar er nooit van kwam

stapje voor stapje klimmen we uit de kuil waarin we 7 sept vielen maar het verdriet en gemis lijkt soms alleen maar erger te worden

dankbaar zijn we met al die lieve mensen om ons heen
ook mogen we kracht uit ons geloof halen

maar leg is het en helaas komt daar niet zo snel verandering in
morgen alweer 4 mnd

maar het voelt als gister