maandag 26 mei 2014

bijzonder maar emotioneel... emotioneel maar bijzonder

een paar weken geleden werd ik er op geattendeert dat de Roompot een meet en greet met Racoon ging verloten .. voor een benefietconcert voor stichting Jayden waar zij ambassadeur van zijn in Goes

ik doe gewoon heel beknopt ons verhaal.. J. koos het nummer don't give up the fight uit voor in de afscheidsdienst van zijn broertje* , hij overleed ook aan ziek zijn echter niet aan kanker.. .. daardoor heeft de band een bijzondere plek bij ons gezin gekregen ik ging er echt niet vanuit dat ons verhaal er tussenuit gehaald zou worden
tuurlijk dit nummer in t bijzonder https://www.youtube.com/watch?v=PnaOOgMv_WY maar meer nummers weten me te raken

samen met J. ging ik vorig jaar naar een concert van Racoon in de HMH en we beleefden daar een heel emotionele maar zekers ook fijne avond .. een avond waarin we veel herinneringen aan zijn broertje mijn kanjer ophaalden

van 1 van Yerèll*s oude juffen hadden we na de begrafenis de cd van Racoon gekregen .. zij wilde ons op die manier bemoedigen en dat hebben de nummers zekers ook gedaan
veel nummers hebben toch wel een heel bijzondere diepere boodschap .. hun muziek weet me echt te raken

en niet alleen mij want waar manlief eigenlijk niet van engelstalig houd .. kan hij deze band toch ook steeds meer waarderen

Don't give up the fight het nummer werd ook door de programmamakers van het EO programma Bakkie Troost gebruikt als uitleidend intro nadat ik mij verhaal aan Yerèll*s graf deed .. (via deze link vanaf 9.50 is ons verhaal te zien http://www.eo.nl/tv/bakkie-troost/aflevering-detail/aflevering/bakkie-troost-4/ )
een nummer wat ik al zo vaak gehoord heb maar telkens weer voor slikken en tranen zorgt

al op 9 mei stond online dat wij gewonnen hadden maar ik kan niet alles op de computer bij houden dus ik las het las zondag de 18e maar gelukkig was het nog op tijd.. we besloten niet meer voor de meet en greet te willen gaan ... .. nee wil wel gewoon voor t concert .. en ik zou mss toch een hand mogen schudden en mss wel een gesprek

stilletjes hoopte ik er weer een mama zoon moment van te maken maar J. kan en wil het momenteel niet opbrengen .. hij zit niet 100% lekker in zijn vel .. maar hopelijk mag het snel beter gaan je broertje verliezen dat is ook echt niet niets en raakt je veel dieper als sommigen willen beseffen ...

eerst dacht ik dan ga ik maar niet maar nee zo iets krijg je niet dagelijks aangeboden en ik wilde het toch graag mee maken want behalve Racoon stond ook Guus Meeuwis op het programma en zijn muziek is voor ons ook heel bijzonder.. het nummer Schilderij https://www.youtube.com/watch?v=5o_gxETwjtE speelden wij tijdens onze trouwdag in het gemeentehuis.. en in de kast staan een paar cd's van hem..
we hebben hem wel eens in het theater gezien met een concert en ooit hopen we nog naar een stadionconcert te gaan

maar nu dus Racoon "ontmoet" ... het verliep allemaal wel heel anders dan ik verwachtte .. zelfs een handje geven was t niet maar wel de repetities van dichtbij mee kunnen maken, en ze liepen gewoon om ons heen ...wel een ontmoeting met Koos de mascotte van de Roompot die ons dit mogelijk maakte en heel de avond geweldige muziek mogen horen.. en dat allemaal tbv Stichting Jayden.... http://www.stichtingjayden.nl/
toen ik het hoorde je hebt gewonnen .. en de introfilm online van het concert keek waren er al tranen .. het verhaal van Jayden  zo anders maar ook weer gelijk .. veels te jong moesten deze kids de strijd tegen ziek zijn opgeven ... wij als ouders blijven achter waar dit gewoon niet hoort..
jammer genoeg zelfs geen kans voor 1op1 foto's voor ons maar wel plekken helemaal vooraan ... geintervieuwd door omroep Zeeland .. en wie weet kan ik de flits die t zal worden via uitzend gemist nog terug zien want van 2 min opnemen zou er wel niet veel over zijn... en hopelijk zetten ze de registratie van t concet ook online .. want om naar Zeeland te moeten rijden om t do. as. te zien zit er natuurlijk niet in
Veel lieve mensen ontmoet .. 1 die ik via onlinecontact kende .. en nu live mocht zien.. voelde hel warm en vertrouwd.. jammer genoeg niet mijn oude klasgenootje .. dan is zo'n oud mobieltje niet handig en moet ik maar snel ook over zo'n modern apparaat na gaan denken...nee je stond zo'n 7 uur lang bij elkaar en raakte in gesprek.. ons verhaal raakt dan toch velen en ging rond in t hoekje waar we stonden.. helemaal uit Laren naar hier gekomen maar ook hun kind kwijt... ja dat verbind ons met stichting Jayden en de muziek van Racoon...

een plein vol met 7.500 mensen ... vanaf 17.30 muziek.. eerst een regionaal bandje.. toen een jonge dame genaamd Jerusa.. echt een talent en ze zal vast naam gaan maken .. heel kleine maar mooie muziek... toen een band die naam schijnt te hebben maar mij niet veel zei tot hun laatste nummer wat ik wel herkende van de radio .. Chef Specials ... Nielson bracht er nog meer sfeer in en Guus maakte er echt al een top avond van .. begeleid door Racoon als zijn begeleidings band en een mooi duet met Bart de zanger van Racoon ... echt geweldig.. ja en het laatste uur toen Racoon... tranen bij don't give up the fight maar ook brother weet me altijd flink te raken.. als afsluiter Liverpool Rain..
heerlijk weer en echt en super avond !!!
2 uur heen 2 uur terug ..maar echt de moeite waard !

manlief moest zondagochtend nog werken .. en maandagochtend ging de wekker ook alweer vroeg maar deze enerverende ervaring neemt niemand ons meer af ..
en als ik dan online les hoeveel mensen hierbij hadden willen zijn dan ben ik dankbaar dat de Roompot mij dit mogelijk maakte !

een bijzonder maar emotioneel concert ... een emotionele maar bijzondere "ontmoeting" met een geweldige band !

maandag 19 mei 2014

telkens weer de put van de deksel...

in dit burocratische landje lijken ze maar niet te willen beseffen dat ze door telkens dingen op te rakelen iemand niet toe komt aan opnieuw de draad op pakken of door te gaan

zaterdag vielen er 6 brieven op de mat
alle van t zorgkantoor
handig wel dat voor de zaterdag kozen want dan heb je geen mogelijkheid om direct te reageren

J. heeft vorig jaar 7 maanden buiten ons huis gewoond omdat dit door derden als de beste oplossing werd gezien .. wij konden tot adem komen en hopelijk zou het daar met J. beter gaan
mooi initiatief maar helaas met averechts effect want idd wij kwamen in die 7mnd tot adem maar J. kwam nog met veel grotere problemen weer thuis
nu 4 maanden verder hebben we een aantal dingen weer op de rails en dit werd niet door de hulpverlener zoals ze beloofde geregeld maar ik kon alles afhandelen ....
J. regelt t liefst alles gewoon met mij.. ik die hem toch het beste ken en aanvoel..
 maar het word nog een heel lange weg blijkt uit de brieven van het zorgkantoor... want hij had in die 7mnd  anders moeten leven als hij nu gedaan heeft .. hij had keurig  zijn pgb van paar mnd.  terug gestort daar zijn bewijzen van maar het zorgkantoor zegt dat ze het niet hebben .. .. hij had het geld uit moeten geven en niet terug mogen storten of gewoon op de rekening  laten staan ... brieven van derden als bewijzende ondersteuning ze willen er gewoon niets mee lijkt wel.. en juridische adviseur geeft mij weinig kans tot winnen va deze burocratische zaak omdat er te weinig schriftelijke bewijzen liggen want in dit landje werkt het zo heb je bankrek opgezegd is er ook geen bewijs meer van gedane zaken met die rek. toen hijnog wel bestond..
nu hij weer bij ons woont zet hij zijn pgb wel weer in maar de mensen van t zorgkantoor lijken echt niet te willen beseffen met wat voor doelgroep ze te maken hebben
en helaas niet alleen het zorgkantoor veel instanties kunnen zich nog wel in autisme gaan verdiepen
krijg je en pgb toegekend dan is dit echt niet zomaar
vele telefoontjes zijn er al gepleegd , aangetekende brieven , veel mailverkeer  maar toch blijven ze er langs elkaar heen werken
en nu dus zelfs een dreiging met de rechter...
prima allemaal .. we weten dat we goed bezig zijn geweest en nog zijn maar al die negatieve energie die dit kost... maar eens gaan afwachten wat de volgende brieven zeggen ... en dan besluiten wat te doen...

en juist nu t beter lijkt te gaan met mijn oudste
hij is nu al ruim 3 mnd. verliefd en heeft het met zijn meisje gezellig .. al maakt hij ook nog tijd voor zijn vrienden die er in de 7 mnd. dat hij hier niet woonde ook voor hem waren dat moet hij van mij ook vast houden .. al zijn het niet altijd de vrienden die je als moeder wenst .. ze lijken nu allemaal te beseffen .. ons leven moet van koers veranderen .. laat die nieuwe koers hen allen bij elkaar houden maar ook meer goeds brengen ..
hij heeft en baantje en lijkt het goed te doen .. hij komt enthousiast thuis en kijkt uit naar zijn loon want mijn jong volwassen knul heeft net zoals elke 21 jarige natuurlijk geld nodig... en leven van t zakgeld wat je moeder je gunt dat is natuulijk niet genoeg
een poosje had hij geen inkomen omdat hij gewoon minder in zijn vel zat .. maar hopelijk mag de ingezette lijn voortgaan en kan hij straks na de zomer met zijn studie starten en dit baantje er bij blijven doen want die mogelijkheden lijken er
hij heeft voor zijn 21 zoveel mee moeten maken .. dat hij zo diep is gevallen kan ik steeds beter begrijpen maar om dit aan te moeten zien doet zo pijn ! heel voorzichtig lijkt er weer contact met zijn vader en zijn gezin te komen dat wil hij graag maar doet ook zo'n pijn ..

natuurlijk ben en blijf ik de overbezorgde mama .. want vragen ze nu niet te veel van mijn knul daar.. soms 6 dagen achter elkaar werken .. houd hij dit vol ... dan zeg ik streng tegen mezelf Astrid laat los.. hij moet het nu allemaal zelf gaan doen jij mag een luisterend oor bieden of een arm om hem heen slaan maar hij moet verder en niet met jou maar met zichzelf ...

behalve over J. ook brieven over Y* op de mat.. de zorgverzekeraar had al een maand na t overlijden laten weten dat sommige afhandeling lang kon gaan duren omdat zh. vaak laat declareren... dus als er iets van hun komt vind ik t niet leuk maar ik weet t ... vanuit het zorgkantoor had ik al die tijd niets meer gehoord dus ik dacht dit handelen ze samen met Sherpa af.. nee dus..
wel netjes er bij we weten dat uw zoon overleden is ...maar..........

niks te maarre .. het verdriet is al zo groot .. het gemis lijkt alleen maar toe te nemen ik doe zo mijn best om verder te gaan waarom moet er dan telkens terug gekeken worden en word  de deksel van de put gehaald

mensen achter al die buro's ... ga je eens realiseren wat je telkens weer aanricht
en niet alleen bij mij ... ik hoor er zoveel anderen ook over .. dit moet toch anders kunnen !!!!

ik wil graag de fijne en leuke dingen herinneren
en niet de meest zware periode telkens weer terug moeten halen


ook ik heb genoeg in mijn leven mee gemaakt
ben juist dankbaar dat ik ben wie ik nu ben en best ok wel een beetje trots dat ik het volgens mij zelf ook wel goed doe

het gezegde .. na een moeilijke tijd kom je er vaak sterker uit .. ik haatte hem maar kan er nu ook positief naar kijken

een scheiding .. wat een verdriet dat mijn 1e grote liefde er met mijn beste vriendin van door ging.. zie nu in mijn netwerk ook mensen verdriet hebben door dat ze soortgelijk mee moeten maken .. ik heb proberen te vechten destijds om mijn huwelijk te redden maar daar moet je toch echt met 2 voor zijn.. het strandde en Jaren later kwam Lex op mijn pad... allebei waren we "belazerd"door onze ex-en ik was bang dat ik nooit meer iemand zou vertrouwen en heel wantrouwend zou zijn als hij alleen op stap zou gaan ... maar nu ben ik juist blij met een momentje voor mezelf
al vind ik het super fijn om juist veel samen te doen

zo had hij vorige week zijn verlate jaarlijkse controle voor zijn bijholte kanker .. toch altijd weer spannend .. voor mij mss nog wel meer als voor hem zelf ... ik was zo gespannen maar alles was oké .. zelf moest ik nu in de zelfde stoel plaats nemen omdat verkoudheidsklachten maar niet over willen gaan .. toch dat onderbuik gevoel ook bij Lex van jouw blijft dit wat ik door gemaakt heb toch wel bespaard..  en dat lijkt zo .. ik krij nu een onderhoudskuurtje en hopelijk mag ik  me dan snel fitter voelen .. over en paar maanden ga ik weer terug..
als je klachten hebt denk je meteen weer terug aan de periode waar je zo diep moest gaan .. een periode die ik gelukkig goed door gekomen ben maar de angst het kan ergens anders terug komen is er toch...

ja Lex en ik we doen veel samen .. een goede bekende wilde me juist daarvoor waarschuwen..
na een ziekbed moest zij 2 jaar geleden haar allesie laten gaan .. en wat voelt zij zich nu eenzaam .. tuurlijk genoeg lieve mensen om haar hen maar eigen vrienden had ze niet en dat had juist nu makkelijker geweest denkt ze zelf.. .. ik weet t niet.. hoop dat we nog heel lang samen mogen en kunnen zijn en ik geniet echt van de fijne dingen die we samen ondernemen
zo liep ik t weekend ook over de begraafplaats en werd aangesproken door een mama die ik van t schoolplein ken.. haar man ligt er helaas ook en zij kwam naar mij toe van As, herken je dit... ik wil Jan vol liefde herinneren en niet de fouten of vervelende momenten ... anderen brengen dat juist ter sprake zei ze ...
ja dat herken ik .. door de mooie herinneringen houden we t vol ..
want op zo'n moment ben ik dankbaar dat ik een maatje heb en niet alleen besluiten rondom mijn zoon hoef te nemen .. zij moet dat weer wel...

dus dankbaar voor samen zijn ... maar ik vind  het ook heerlijk om even alleen naar mijn knul* te wandelen of fietsen en alleen aan zijn graf te staan
een plek waar ik geen deksel van de put haal maar de fijne herinneringen koester !


vrijdag 9 mei 2014

nooit meer t zelfde

Wat kreeg ik een warme reacties op mijn "tv optreden"
http://www.eo.nl/tv/bakkie-troost/aflevering-detail/aflevering/bakkie-troost-4/ vanaf 9.50


een sterkte krachtige vrouw... ja zo in beeld maar er waren echt wel tranen slik momenten maar ze hebben dat keurig weg geknipt

ben ook wel trots op hoe ik het allemaal doe nu zo'n 1,5 jaar verder maar het gemis is echt groot en zoals ik blijf zeggen met geen pen te beschrijven .. ik weet echt niet de woorden te vinden


mocht van de week een vriendinnetje treffen die ook haar kind los moest laten
we delen ons leven allebei totaal anders in maar begrijpen elkaar helaas met een half woord

we "genieten"van de vrijheid die we gekregen hebben .. doen echt ons best om te overleven maar echt makkelijk is het echt niet
dat lijken maar weinigen echt te beseffen
we lachen maar met een verdriet in ons hart

alles is nooit meer als toen
met zoveel liefde had ik nog door gezorgd voor mijn knul* al besef ik ook goed dat hij niet meer verder kon

ik houd vol en probeer er echt het beste van te maken maar dat is per dag echt met hobbels en bobbels
Yerèll is verweven in mijn totale zijn...


dus ook komende zondag..

moederdag... geen werkje of mooie lach maar een dag vol herinneringen aan mijn kanjer

las dit gedicht wat ik graag deel
een lotgenote beschreef dit zo mooi...

Moederdag is weer aanstaande
We vieren dan een bijzondere dag
Waarop een kind z’n liefste Mama

In het zonnetje zetten mag

Maar deze dag kan ook pijn bezorgen
Doordat er een leegte extra voelbaar is
Het kind niet vrolijk en gelukkig
Op deze aarde aanwezig is

Dan spreken tranen een stille boodschap
Verwoorden ze het intense verdriet
Er bevindt zich een enorme diepe wond
Die niets en niemand ooit ontziet

Het voelt als lopen met gesloten ogen
Het steelt de slagroom van de taart
Het snoept de zoetheid van het leven
Op bitterheid wordt niet bespaard

Hopelijk is er dan kracht aanwezig
Om met overtuiging te blijven staan
De smaak van het leven te accepteren
En toch Moederdag aan te gaan

Sta open voor het kleine veertje
Dat zomaar voor je voeten ligt
De regenboog met zonnestralen
Het prachtige hemelse vergezicht

Het zijn kleine engelenberichtjes
Die je zeggen “Ik ben bij jou,
elk moment op elke dag
bij mijn Mama waar ik zo van hou!”


Karin  van Troostgeschenk

ik ben en blijf voor altijd zijn mama !!!!
en niet wat van de week nog tegen mij geroepen werd je hebt nog maar 1 kind ...
nee ik heb en houd 2 kinderen .. 1 is alleen mijn engeltje * mijn knul die altijd 16 zou blijven xx

en op die 2e kanjer van mij ben ik ook zo trots.. na een heel moeilijke periode lijkt hij toch langzaam aan de kuil uit klimmen
in september weer naar school .. weer verder studeren in de grafische richting waar hij zich zo goed voelt ... maar hoe vul je dagen tot die tijd
hij had weer wat sollicitaties eruit gedaan en heeft daar zelfs goed resultaat uit gehaald.. as. maandag mag hij beginnen als oproepkracht bij een kiosk op station H'sum..
hoop zo dat dit hem veel positieve energie mag brengen waardoor hij steeds beter in zijn vel mag gaan zitten !

want voor hem is het ook nooit meer het zelfde
zijn broertje mist hij alle dagen !!!

en omdat te zien doet mijn moederhart pijn xx

juist deze moederdag denk ik ook aan ... iedereen die ook zo graag mama wilde zijn.. maar wat voor reden dan ook dit niet is ... maar ook aan hen die geen moeder meer hebben waardoor het toch ook weer heel anders voelt .. want al is het erg commercieel "feest"geworden.. even langs mama juist op moederdag dat doen er toch velen xx