dinsdag 19 april 2016

pesten

vanmorgen werd ik wakker met het journal op mijn radiootje naast het bed waarin werd genoemd
vandaag internationale dag tegen pesten

online kwam ik artikel tegen met in een klas van 25 leerlingen worden er gemiddeld 3 gepest

herinneringen kwamen terug
ik ben ook altijd gepest .. op de lagere school op de mavo en omdat er een aantal mee gingen naar de middelbare ging het daar ook door
tot mijn 6e kon ik niet goed lopen dat kwam door een heupdysplasie maar de medici waren toen nog niet zover als nu waar je nu een spreidgipsbroek krijgt ben ik op 6 jarige leeftijd er aan geopereerd lag 13 weken in het zh en omdat er nog geen kinderrolstoelen waren werd ik een kinderwagen rondgereden voor die operatie liep ik als een pinguïn  en nog als ik moe ben na en stuk lopen waggel ik een beetje maar nu lach ik er om !
maar ik heb lang een minderwaardigheidscomplex gehad .. had rossig haar en werd wel na geroepen als vuurtoren vooral in de zomer maanden als het haar door de zon meer roodkleurde
ik heb lang geduimd en daardoor niet het beste gebit .. lang heb ik een beugel gehad en dan ook nog wel zo'n buitenboordmotor zoals die genoemd werd
en toen bleek ik ook nog net als mijn ouders een bril nodig te hebben  .. zodra de contactlenzen inkwamen wilde ik die natuurlijk ook maar omdat mijn lens niet recht stond kon dat niet
ik heb het er echt wel moeilijk mee gehad en voelde me echt heel lang het buitenbeentje maar er waren er toch altijd wel een paar die mij wel accepteerden zoals ik was en wel met mijn optrokken
zij keken niet naar mijn uiterlijk maar waardeerden ook mijn binnenkant

zo weet ik nog heel goed dat 1 van mijn beste vriendinnen op de mavo een meisje was die ook niet door iedereen geaccepteerd werd maar dan door iets heel anders .. zij woonde op de boerderij en daar hingen natuurlijk allerlei luchtjes .. waar ik nu weet dat sommigen als ze op stal mee helpen daarna andere kleding aan doen deed zij dat nooit en werd dus gepest om de geur die ze mee nam
wij trokken steeds meer naar elkaar toe en zijn zelfs 2 zomers achter elkaar op tienertoer geweest wat bewaar ik daar leuke herinneringen aan .. we wilden ook samen naar de zelfde middelbare school maar ik werd niet toegelaten omdat mijn talen niet goed genoeg waren en toen we dus allebei een andere weg insloegen zijn we ook vrij snel het contact verloren .. best jammer want ik weet hoe dierbaar vriendschappen mogen zijn
heb 1 vriendin die ik ondanks mijn verhuizing naar omgeving Rotterdam e alles wat ik al die jaren mee moest maken nooit heb los heb hoeven laten .. die vriendschap koester ik ook !!!

pesten het kan je werkelijk helemaal kapot maken en tot wanhoop drijven .. ook helaas daar ken ik voorbeelden van .. iemand die zo gepest is en niet alleen als kind maar ook op 30 jarige leeftijd binnen het werk dat hij zelf een einde aan zijn leven maakte

binnen mijn eigen gezin ook echt wel pesten mee gemaakt omdat Yerèll* natuurlijk niet het standaard broertje van Joey was .. Joey ook niet het standaard jongetje maar wat is eigenlijk standaard .. een christelijk kinderliedje komt in mijn hoofd .. ik zocht even de tekst op

Ben je groot of ben je klein of ergens tussenin;
God houdt van jou!
Ben je dik of ben je dun of ben je blank
of bruin;
God houdt van jou!
Hij kent je als je blij bent;
Hij kent je als je baalt
Hij kent je als je droevig bent;
Hij kent je als je straalt.
Het geeft niet of je knap bent;
Het geeft niet wat je doet;
God houdt van jou!
Hij is vol liefde.
God houdt van jou!


dit zong ik met mijn jongens .. en heeft mijzelf ook een soort van kracht tot volhouden gegeven

Yerèll zelf had hij niet door dat hij anders was dan anderen en mensen hem daarom nakeken .. hij zat in een rolstoel en wat ben je dan een bekijks voor anderen .. kinderen zijn eerlijk en open en stellen de vragen wel maar volwassenen hebben ogen op steeltjes en kijken je alleen maar na .. mss kunnen wij dus nog wel heel veel van kinderen leren !

pesten het heeft mij ook heel lang onzeker doen zijn en zelfvertrouwen dat is nog steeds niet mijn sterkste kant maar ik mag van mij zelf nu zeggen ik mag zijn wie ik ben met al mijn mankementen !!!!
een uniek mens zoals ieder mens mag zijn !!!!





maandag 18 april 2016

Door de kracht van ZIJN liefde

Na zo'n lange blogstilte plaats ik vandaag alweer iets online
ik schreef altijd wel van mij af in mijn schriftje maar merk dat het delen met anderen mij ook voldoening geeft en ik heb doordat ik herstel van een operatie nu toch meer tijd...

Door de zorg rondom mijn knul kwamen er vele mensen langs .. je leest wel eens het is als een trein .. sommigen stappen in of uit en sommigen blijven zitten tot de eindbestemming
zo is dat ok in mijn leventje .. velen zag ik komen en gaan maar een klein groepje is na het overlijden van Yerèll*  in ons leven gebleven
in vele harten heeft hij een speciaal plekje gehouden dat mochten we de afgelopen periode ook wel weer merken .. de kamer hangt vol kaarten zoveel mee leven na mijn operatie het doet zo goed
zoveel aanloop en telefoontjes ik voel me gezegend met zoveel lieve mensen om mij heen !

we waren  nog niet zolang geleden uitgenodigd op kraambezoek bij een personeelslid wat een paar jaar met mijn knul gewerkt heeft en ze hadden een heel bijzondere band samen .. en wat zij met mijn knul had dat mogen wij samen vast houden .. herinneringen kwamen boven .. ze ging op vakantie want dat was tenslotte al gepland maar vanaf Schiphol ging ze niet naar huis maar kwam rechtstreeks naar Sherpa om te kijken hoe het maar haar vriendje ging ... Op de avond van 7 september was er een afspraak waar ze naar toe moest maar ook wisten we met zijn allen dat Yerèlls sterven nabij was ze ging samen met een andere collega toch maar daarheen maar een onderbuik gevoel zorgde er voor dat ze er alweer vrij snel weg gingen en ze kwam terug naar Sherpa precies op tijd naar wat later bleek kort na haar binnen lopen stierf Yerèll maar ze was erbij .. net als en aantal meer mensen die een heel bijzondere plek in mijn knuls leventje hadden

Herinnering aan die laatste avond komen nu ook weer bij mij boven .. wat was het een strijd .. het epimonster bleef mijn knul maar tergen en daardoor kon hij het aardse leven maar niet los laten
wij zaten aan 1 kant van zijn bed hielden zijn hand vast en zongen heel zacht liedjes met hem
aan het voeteneind zaten de dokter en haar verpleegkundigen die medisch alles begeleiden en aan de andere kant zaten een aantal personeelsleden die buiten werktijd gewoon bij mijn knul wilden zijn
Vredig en omringd door zorgzame handen blies Yerèll zo op 7 sept. 2012 om 21.58 zijn laatste adem uit terwijl ik Houd hem vast laat Uw liefde stromen neuriede een zelf geinterpreteerde  regel uit een opwekkinglied wat mij zo dierbaar is  ( opwekking 488  De kracht van Uw liefde )
Want daar ben ik van overtuigd Yerèll* mag nu veilig in Jezus armen zijn ..
God houd mijn knul vast !
dat was ook de tekst op zijn rouwkaart  "De zon zal voor je stralen aan de andere kant Hij is je komen halen wees vrij en laat je leiden door Zijn hand"

De kracht van ZIJN liefde dat is eigenlijk mijn leefregel .. alle herinneringen aan Yerèll* en weten dat ik hem ooit terug mag zien geven mijn kracht om door te gaan en dat kan ik niet alleen daar krijg ik kracht van God voor .. ik kracht van God maar een ieder doet dit op zijn eigen manier  en dat wil en mag ik respecteren zoals ik hoop dat een ander ook mijn manier van leven respecteert
Manlief zegt altijd ik ben blij met een breed publiek iedereen is uniek en heeft zijn kwaliteiten

En die kwaliteiten ben ik gaan ontwikkelen .. want ik ben er van overtuigd dat een mens nooit is uitgeleerd ..
Door Yerèll* hadden we ook mensen leren kennen die een eigen bedrijfje hebben opgezet .. en daar ben ik na dat er meer rust in mijn leventje was gekomen samen met Alex oudste een cursus verhalen vertellen gaan doen .. zij had dit als advies gekregen van haar mentor tijdens haar verdediging van haar scriptie binnen het hbo.. probeer assertiever te worden en  mijn concentratievermogen was duidelijk minder en in die paar avonden leerde ik dat ik weer zeker mocht zijn .. hoe je verhaal naar anderen kan doen en duidelijker kan overbrengen .. ik had er echt plezier in en toen ze startten met een cursus bibliodrama hoefde ik niet lang na te denken .. heb mijn 2e seizoen  er al opzitten en als er een 3e seizoen komt dan sluit ik graag weer aan ... ik mag er mezelf zijn weet niet zo heel veel van de bijbel maar dat maakt niet echt uit je gaat uit van je eigen ervaringen en die mag je verweven in het verhaal of onderwerp van die avond .. het eerste seizoen een groepje van 5 het 2e seizoen wel met 8 maar dat maakte het ook weer leuker iedereen met zijn eigen kwaliteiten en kennis maar ieder ook met een eigen verhaal en daardoor mag je elkaar aanvoelen en aanvullen niet alleen maar serieus bezig zijn maar ook lachen voor mij een heel fijne vorm om mij te uiten en te ontwikkelen want zo zie ik voor mijzelf wel een groei .. waar ik in het eerste seizoen echt wel afwachtend en onzeker was over mijn "acteer"talent en bijbelkennis durfde ik me het afgelopen jaar toch wel makkelijker in de gesprekken te mengen
want ik ben katholiek opgevoed en daar is de pastoor degene die de bijbel leest en overbrengt  .. wij lazen wel de kinderbijbel maar echte diepgang en bijbelkennis heb ik pas geleerd toen ik in  2002 tot geloof kwam en een evangelische gemeente ging bezoeken .. mede door teleurstelling in mijn contact met de pastoor .. mijn bijbelkennis is niet zo groot als een ieder die opgroeide met zondagschool maar ik mag de bijbel met veel plezier uitpluizen en zo ook weer veel leren wat ik binnen mijn leven kan gebruiken de Psalmen wel mijn favoriete onderdeel van de bijbel en ook zing ik graag de opwekkingsliederen maar ook zing ik graag nog de liedjes die ik zo vaak met Yerèll* gezongen heb  dat allemaal heb ik tijdens die avonden gebruikt .. we speelden bv het verhaal van Ruth en haar schoondochters die een keuze moesten maken.. ieder heeft daar een eigen gevoel bij en daardoor beeld je het ook allemaal anders uit .. op dat moment besefte ik voor mijzelf ook dat ik graag nieuwe uitdagingen aan ga maar zekers ook me vast wil houden aan het zo vertrouwde dus als ik in een nieuwe situatie al een vertrouwd iemand tegen kom is dat wel een veilige haven

kom nog even terug op het kraambezoek .. tijdens Yerèlls afscheidsdienst zongen we Jezus is de Goede Herder .. dat zong 1 van de personeelsleden altijd met hem voor het slapen gaan en dat liedje werd door meerdere herkend omdat ze dit op de kleuterschool ook geleerd hadden .. mede door die de dienst was ze weer een bijbel gaan opzoeken en is ze zelf ook tot actief geloof gekomen
Heel bijzonder wat mijn knul in sommige levens heeft gedaan of moet je zeggen God door Yerèll ...

3,5 jaar verder .. veel mee gemaakt .. maar dankbaar dat ik nu kan en mag zeggen het is niet altijd makkelijk maar ik houd vol door de mooie herinneringen aan Yerèll en de kracht die mijn geloof mij geeft !!!!


even een paar linkjes ...
http://wegvanverhalen.nl/bibliodrama/ hier lees je wat bibliodrama is
https://www.youtube.com/watch?v=R42THV3IBQo opwekking 488  1 van mijn favoriete opwekkingliederen
https://www.youtube.com/watch?v=-3jhQM96HOA Yerèlls slaapliedje

zondag 17 april 2016

Je hoeft het niet alleen te doen

Als je het gevoel hebt dat het je allemaal teveel wordt, zoek dan hulp. Geef anderen de gelegenheid hun liefde naar jou te laten stromen. Laat dingen voor je doen, laat je verwennen, laat naar je luisteren, al is het 100 keer. Geef anderen een geschenk door hun hulp te aanvaarden. Je hoeft dit niet alleen te doen.”

daarbij aan de andere kant van het kaartje ook de tekst "Al ga je door een donker dal God is jou steeds nabij "

Deze woorden stonden op een kaartje wat ik 2,5 jaar geleden mee kreeg van mijn psychologe .. rouwtherapeute die ik een poos bezocht had en die mij handvatten had gegeven hoe verder te leven na een immens verdriet .. of eigenlijk meer hoe leer je na 16 jaar zorgen voor een ander ook voor jezelf te zorgen

Ik kwam het onlangs weer tegen toen ik aan het opruimen was en me voorbereidde op 6 weken weinig of niets mogen en kunnen na een operatie die ik 30 mrt jl onderging
de woorden van het kaartje deden me terug gaan naar die gesprekken

Jij moet leren om hulp te vragen.”
Dat zei mijn psychologe tegen me nadat zij een aantal gesprekken met mij had gevoerd.
“Dat is geen teken van zwakte en afhankelijkheid maar getuigt juist van kracht en zelfinzicht.”
Het was duidelijke maar ook verwarrende taal.
Ik ben namelijk groot geworden met woorden van mijn ouders: “je moet zorgen dat je niemand nodig hebt.”
Op zich een prima motto want mede daardoor werd ik een zelfstandige vrouw met een gezonde dosis eigen verantwoordelijkheid.
Maar niet handig als je door een heel zware periode minder goed in je vel zit

Er was  de periode vlak na het overlijden van Yerèll*. Al voor zijn overlijden vertelde mijn intuïtie me dat ik dit niet alleen zou redden. Om te overleven had ik hulp nodig. Het was een heel primair gevoel. Ik had geen keuze. Alex stuurde mij daarom ook al een half jaar voor het fatale moment naar de psychologe om die diepe afgrond zo ondiep mogelijk te laten komen...
Ik vroeg dus om hulp. Omdat het moest. En kreeg van Ylva de best mogelijke hulp en begeleiding die ik me wensen kon. Het warme bad van hulp is één van de fijne herinneringen aan die afschuwelijke periode waarin ik leerde opnieuw te leren leven en te vertrouwen op mijn geloof en de mensen om heen
En dus leerde ik de afgelopen jaren met vallen en opstaan om hulp vragen. Zowel emotioneel als praktisch  Ik die door mijn vak als thuisverzorgende en mijn karakter altijd voor de ander zorg...

Hulp vroeg ik bij de heel moeilijke tijd met mijn oudste .. nog is het niet makkelijk maar door hem los te laten of liever gezegd anders vast te houden heb ik meer adem en rust binnen mezelf gevonden
Ik nam afscheid van mensen die mij  op alle vlakken leeg zogen en vond gelukkig weer nieuwe mensen die mij aanvullen en aanvoelen waar nodig

En nu ik geopereerd ben en me nog niet top fit voel mag ik steun en kracht in mijn geloof ervaren
me gesteund voelen door veel lieve mensen om mij heen maar ben ik ook oh zo dankbaar met de vriendin die een pannetje eten kwam brengen  de kinderen die een avondje kwamen koken zodat pap het niet hoefde te doen of de buurvrouw die om manlief te ontlasten even kwam zuigen en het toilet kwam poetsen 

Nooit ga ik het vanzelfsprekend vinden dat mensen mij hun onbaatzuchtige hulp schenken maar ik ben me er wel van bewust dat ik niet zonder kan en wil. Vriendin G. zei van de week nog “iedereen heeft hulp nodig, alleen jij soms  een beetje meer dan anderen.” de dokters zeiden niet voor niets jarenlang heb je slechter voor jezelf kunnen zorgen nu ben jezelf aan de beurt met lichamelijke ongemakken maar ook met tijd voor jezelf en ontplooiing van je geest
Dus durf ik er tegenwoordig om hulp te vragen en kan ik het met liefde en in dankbaarheid aanvaarden.
En dat voelt inderdaad eerder krachtig dan zwak. Wat een Zegen !!!

Gisteren was ik op de ZIE elkaar dag .. binnen stichting ZIE mag ik vrijwilligerswerk doen en was blij en dankbaar dat ik er gisteren ook even bij kon zijn .. al heb ik nu minder met epilepsie te maken het thema laat me niet zomaar los en ik zat dan ook vol belangstelling bij de workshop Gezin in Balans waar in een notendop verteld werd als je niet goed voor jezelf zorgt kan je dit ook niet voor een ander doen .. en behalve de interessante lezingen was het ook weer heel fijn om zoveel vertrouwde gezichten tegen te komen .. epilepsieland ik liep er wel 16 jaar rond ..

voor mijzelf en mijn gezin zorgen dat heb ik de afgelopen 3,5 jaar wel geleerd en daarom accepteer ik mss ook makkelijker de hulp van een ander !!

na lange stilte ...



ik plaatste van de week sinds lang weer iets op fb ..
schrijven doe ik nog steeds maar delen veel minder ..
na zoveel positieve reacties toch maar weer vaker doen ?

hierbij mijn blogje uit mijn schrift wat ik 11 april jl schreef en deelde

'Na het overlijden van Yerèll* had ik geen controle meer over mijn leven.
Ik wist van te voren, dat ik in een diepe donkere afgrond zou vallen, maar dat het er zo donker zou zijn, dat had ik nooit kunnen bedenken.
De wereld draaide verder en ik moest mee of ik wilde of niet. De dagen kondigden zich aan en ik had de taak om de leegte ergens te plaatsen.
Ik kreeg de gelegenheid om het gemis in mijn leven in te weven; een plekje te geven.
Elk moment kon ik de keuze maken of ik zijn afwezigheid aandacht wilde geven of zijn aanwezigheid.
Wilde ik zijn schitterende voorbeeld ... het altijd maar door knokken ondanks alle aanvallen die hem beperkten... volgen of mijn eigen verdrietige ik?
Telkens weer keek ik naar mijn weg en steeds meer ontdekte ik, dat mijn knul nooit zou verdwijnen. In elke ademhaling is een herinnering te vinden, waarmee ik glimlachend de dag aanga.
In elke hartslag voel ik de warmte die hij zo rijkelijk gaf.
In elke stap die ik maak, hoor ik zijn geluidjes, die mij vertellen dat het zo leuk is om met me mee te wandelen....
in ieder zonnestraaltje herinner ik me jouw lach xx
Ik zie en voel Yerèll* in elk moment en kijk niet langer meer achterom. Hij is en blijft bij me, daarom sta ik open voor alles wat komt!
Ik zie kleuren en de zon, waarvan ik weer genieten kan ondanks alle verdriet en gemis die ik ervaar mag en wil ik door !
En zo kwamen nieuwe dingen op mijn pad .. dingen als Parent2Parent, en stichting ZIE, de Burgeradviesraad en mijn vrijwilligerswerk binnen Sherpa.
Dat zijn mijn zonnestraaltjes die me aan mijn kanjer* doen herinneren maar ook zoveel voldoening geven !'